مقایسه عملکرد کاتالیزورهای مختلف در اصلاح شیمیایی چوب صنوبر با گلوتارآلدئید

در این پژوهش اثر کاتالیزورهای مختلف در اصلاح شیمیایی چوب صنوبر با گلوتارآلدئید و خواص فیزیکی فرآورده حاصل مورد بررسی قرار گرفتند. اسید هیدروکلریک و نمک‌های محلول در آب کلریدروی، کلریدکلسیم، کلریدآمونیوم، کلریدمنیزیم به میزان 5/12 درصد و نمک‌های اکسید‌آلومینیوم، اکسید‌سیلیس و نانوکسیدروی به میزان 1درصد برمبنای وزن گلوتارآلدئید استفاده شدند. پس از 48ساعت گرمادهی در آون، افزایش‌وزن ناشی از اصلاح برای کاتالیزورهای کلریدمنیزیم، نانوکسید‌روی، اکسید‌سیلیس، اکسیدآلومینیوم، کلریدروی، کلریدآمونیوم، کلریدکلسیم و اسیدهیدروکلریک به‌ترتیب 15/14، 57/12، 62/10، 69/8، 51/8، 19/7، 97/5 و 41/5درصد محاسبه شدند. خواص فیزیکی نمونه‌های اصلاح شده از جمله جذب آب، واکشیدگی حجمی و کارایی ضدواکشیدگی متعاقب 24 ساعت غوطه‌وری در آب محاسبه‌گردید. بیش‌ترین و کم‌ترین میزان حجیم‌کنندگی در سطح اصلاح‌شده با کلرید‌منیزیم به مقدار 98/6 و اسید‌هیدروکلریک با میانگین 37/2درصد اندازه‌گیری‌شد. دانسیته‌ی سطح حاوی کاتالیزور کلرید-منیزیم با میانگین g/cm3 55/0، بیشترین افزایش را نسبت به شاهد نشان‌داد. در مقایسه بین سطوح اصلاح، بیشترین و کمترین جذب آب در سطح اصلاح‌شده با کاتالیزور اسید‌هیدروکلریک به مقدار 61/79درصد و سطح حاوی کاتالیزور کلرید‌منیزیم با میانگین 32/45 درصد محاسبه‌گردید. اسیدهیدروکلریک به علت خاصیت اسیدی می‌تواند موجب شکسته شدن پیوندهای اتری ساختار همی-استال و حتی استال گردد. سطح اصلاح‌شده با کاتالیزور کلرید‌منیزیم در مقایسه با سایر کاتالیزورهای مورد استفاده، بهترین نتیجه را نشان داد. این احتمال وجود دارد که منیزیم طی تشکیل کمپلکس با اکسیژن، باعث فعال‌شدن گروه‌های کربونیل گلوتارآلدئید و تشکیل پیوندهای عرضی شود.